February 14

Չարի վերջը

Լինում է մի սար,
Էն սարում մի ծառ,
Էն ծառում փչակ,
Փչակում մի բուն, 

Բնում երեք ձագ,
Ու վրեն Կըկուն։ 
— Կո՛ւկու, կո՛ւկու, իմ կուկուներ, 
Ե՞րբ պիտի դուք առնեք թևեր,
      Թռչե՜ք, գնաք, 
      Ուրախանաք…
Երգում էր մարիկ Կկուն. 
Մին էլ, ըհը՛, Աղվեսն եկավ.
      — Էս սարը իմն է,
      Էս ծառը իմն է, 
      Ծառում փչակ կա,
      Փչակում՝ մի բուն,
      Էս ո՞վ է եկել
      Տիրացել թաքուն։ 
Ախ դու Կկու, հիմա՛ր Կկու, 

Քանի՞ փոքրիկ ձագ ունես դու։
— Երեք հատ ձագ, աղա Աղվես։
— Երեք հատ ձագ ցույց կտամ քեզ։ 
Ու չե՞ս ասել, դու, անամոթ,
Մինը ծառա ղկես ինձ մոտ։ 

Ձգի շուտով մի հատը ցած, 
Թե չէ՝ կացինս հրեն սրած,
      Գնամ բերեմ,
      Ծառը կտրեմ…
      — Վա՜յ, չկտրես,

Աստված սիրես,
      Էս մինն ահա 
      Տար քեզ ծառա, 
      Միայն թե էդպես 
      Մի ջնջիլ մեզ 

Բնով–տեղով,
      Ամբողջ ցեղով։ 
Խնդրեց մարիկ Կկուն ու ձագերից մինը ձգեց ներքև։ 
Աղվեսը՝ հա՛փ, առավ գնաց։


      — Վայ–վա՜յ, դու–դո՜ւ, 

Շարունակիր ԿԱՐԴԱԼ