-Մենք քո ոտքերն ենք և ուզում ենք, որ արագ չվազես. մենք դրանից շատ հոգնում ենք։

-Ես չեմ կարող չվազել, ես շատ եմ սիրում վազել։

-Եթե այդպես է, ուրեմն դանդաղ վազիր։

-Լավ, ես այդպես կփորձեմ, բայց չեմ խոստանում։

-Լավ, բայց հիշի՛ր, որ արագ չվազես։

Մի օր, երբ տատիկիս հետ նստած էի պատշգամբում, նկատեցի թե ինչպես Լուսինը մերթ կլորանում էր գնդի պես, մերթ կիսվում, մերթ անհետանում։ Դա երբևէ իմ տեսած ամենագեղեցիկ բանն էր։

Ջաննի Ռոդարի

Գիտե՞ք, որ աչքերն էլ են  գանգատվում: Չե՞ք հավատում: Մի անգամ  իմ բախտը բերեց, ես կարողացա լսել, թե ինչպես են նրանք բողոքում:
-Ոչ ոք չգիտի,-տրտնջում էին նրանք,-թե ի՜նչ մեղք ենք մենք, խեղճ ենք մենք: Արդեն մի քանի դար է՝ մեր կյանքն  անտանելի է: Մենք միշտ տեսնում էինք, որ Արեգակը  պտտվում է  Երկրի շուրջը: Բայց հայտնվեցին  Կոպեռնիկոսն ու Գալիլեյը և ապացուցեցին, որ մենք սխալվում ենք, ամեն ինչ հակառակն է՝ Երկի՛րն է պտտվում Արեգակի շուրջը:

Նայում էինք ջրի մեջ և տեսնում, որ այն մաքուր է ու թափանցիկ: Բայց հայտնվեց մի հոլանդացի Լևենգուկ, մանրադիտակ ստեղծեց և պարզվեց, որ մի կաթիլ ջրում ավելի շատ կենդանի էակ կա, քան ամենամեծ գազանանոցում:

Հիմա էլ, տե՛ս, գիշերը նայում ենք երկնքին, ա՜յ այնտեղ՝ վերև: Երկինքը սև է, ինչպես կասկածներն են լինում: Ամեն ինչ մեզ համար պարզ է, ախր մենք հրաշալի ենք տեսնում: Բայց  դուրս է գալիս, որ մենք էլի սխալվում ենք: Մեզ մոտեցնում են աստղադիտակին, որն ուղղված է դեպի երկինք: Դե երկինք է էլի՝ իր Լուսնով, աստղերով: Ու հանկարծ մենք տեսնում ենք, որ այնտեղ միլիոնավոր աստղեր կան: Հիմա ուզենք, թե չուզենք, ապացուցված է, որ մենք ամեն ինչ սխալ ենք տեսնում: Երևի  լավ կլինի, որ մենք անցնենք թոշակի:
– Կեցցե՛ք: Բայց առանց աչքերի  ո՞վ է դիտելու մանրադիտակներով, 
աստղացույցներով: